Het Colosseum Museum

De oprichting van het Museum van het Colosseum op de tweede verdieping van het amfitheater is een vooruitstrevende stap naar een bredere herinterpretatie van rondleidingen door het monument als thematische routes in alle voor het publiek toegankelijke delen van het monument. De installatie vertrekt vanuit verschillende zeer symbolische punten, die worden aangegeven door goed ontworpen en doeltreffende bewegwijzering, waardoor specifieke routes worden gepromoot. Recente opgravingen, studies en onderzoeken hebben onze kennis van de lange geschiedenis van het leven in het amfitheater aanzienlijk vergroot.

Deze bevindingen hebben geleid tot tentoonstellingen en een schat aan gedetailleerd drukwerk, waardoor het mogelijk is geworden om de vele manieren waarop dit gebouw is gebruikt en de ideologische interpretaties die erop zijn toegepast, te herontdekken. Het tentoonstellingsplan van het museum plaatst de belangrijkste artefacten, zowel uit de architectuur als uit de opgegraven interieurs, op een zodanige wijze dat de opvallende kenmerken van het monument worden benadrukt. Dit gebeurt door middel van hypertekstuele en hypermedia-vormen, die ook de culturele receptie van het Colosseum door de geschiedenis heen toelichten.

Het begint met het architecturale gedeelte, waar elementen het geheel vertegenwoordigen, met kapitelen en overblijfselen van transennae (barrières) naast grote reconstructies van vomitoria (doorgangen). Tegelijkertijd herinnert de tentoonstelling aan het belang van het monument als symbool van architecturale meesterschap voor alle tijden. De handtekening van Hubert Robert, gegraveerd op een pilaar, verwijst naar de existentiële relatie van de Franse kunstenaar met het "levende lichaam" van het Colosseum. De illustraties geven een nauwkeurige weergave van de verschillende functies van deze begane grond, functies die al in de late middeleeuwen goed ingeburgerd waren.

Een later deel laat zien hoe het amfitheater werkte. Details van het dagelijks leven in het interieur worden gepresenteerd aan de hand van modellen en artefacten die in vitrines worden tentoongesteld. De tentoonstelling vertelt over de rol van de gladiatoren en de venationes aan de hand van graffiti, mozaïeken en reliëfs, die tot leven worden gebracht met krachtige beelden van kunstenaars als Gérôme en Scott. Een ander deel is gewijd aan het publiek, waar de loca (zitplaatsen) voor de senatoren te vinden zijn. De presentatie legt uit waarom deze inscripties belangrijk zijn, vergezeld van een diagram dat laat zien hoe de tribunes waren ingedeeld. Het monument heeft een prachtige verzameling marmeren beelden die de rijke sculpturale versieringen laten zien. Waar mogelijk worden afbeeldingen gebruikt om de oorspronkelijke locaties van de versieringen te laten zien.

Vervolgens wordt, bij de bespreking van het leven in het Colosseum in de middeleeuwen, de transformatie door de kerstening beschreven, maar wordt dit vergeleken met het beeld van een magisch en demonisch Colosseum. Wat Lucangeli's model laat zien, is de scholastieke herstructurering die overeenkomt met de "wazige wenkbrauwen" die typerend zijn voor romantische visies en Grand Tourist-verhalen. De reis eindigt met een gedeelte over de periode van het fascistische regime, toen er een ideologische herbestemming van het monument plaatsvond als symbool van het opkomende rijk.